در کنج ویران        غوغا به پا شد
طفل سه ساله         حاجت روا شد
گوید خوش آمد        با چشم گریان
ذکر لبانش           بابا حسین جان
            بابا حسین جان (3)
بابا نظر کن              بر روی نیلی
از پا فتادم              از ضربِ سیلی
بگشا دو چشمت        بر روی دختر
رویم شده چون           رخسارِ مادر
         بابا حسین جان (3)
بر جسم کوچک              دارم نشانه
هم جای سیلی                هم تازیانه
پای برهنه                در آن بیابان
زخمی شدم از             خارِ مغیلان
         بابا حسین جان (3)
امشب سر تو             بر دامن من
گردیده نزدیک            جان دادن من
پیوسته این را             با تو بگویم
آیم کنارت                پیش عمویم